Om nooit te vergeten, een verhalenbundel van Thomas Olde Heuvelt
Mijn boekengoeroe kan het opeens nergens anders meer over hebben: Thomas Olde Heuvelt. Een naam die ik tot voor kort nog niet had gehoord. Maar sinds ik een lofzang van haar heb gehad over zijn boeken, duikt zijn naam overal opeens op. Uit de hoeken van mijn boekenconnecties wordt zijn naam niet alleen gefluisterd, nee mensen spreken zich luid uit. De boeken worden erbij gepakt, geknuffeld en een uitgebreide en spontane mond-tot-mond review volgt snel. Bizar, magisch-realistisch, schitterend, griezelig.. zijn enkele woorden die genoemd worden. Hoog tijd om het zelf eens te gaan ontdekken en ik begin met “Om nooit te vergeten”.
Om nooit te vergeten
Voor het eerst zijn nu vijf verhalen gebundeld van Thomas Olde Heuvelt. Deze vijf verhalen delen thema’s over leven en dood, verlies of liefde. De meeste spelen zich af op het grensgebied van het magisch-realistische. Sommige verhalen zijn schitterend, andere griezelig en volstrekt onweerstaanbaar. Maar allemaal zijn het verhalen om nooit te vergeten.
Om nooit te vergeten bevat de volgende verhalen:
- Je weet hoe dit verhaal gaat
- De jongen die geen schaduw wierp
- De inktlezers van Doi Saket
- De vis in de fles
- Hertenhart en genbertimbaaltjes
Thomas Olde Heuvelt (Nijmegen, 1983) wordt internationaal geprezen als een van de veelbelovendste talenten op het gebied van van speculatieve literatuur. Zijn boek HEX verscheen inmiddels in vierentwintig landen, waaronder in Amerika en Japan. Olde Heuvelt won in 2015 als eerste Nederlander ooit de Amerikaanse Hugo Award voor zijn verhaal The Day the World Turned Upside Down, het eerste winnende niet-Engelstalige boek. Daarnaast werd hij genomineerd voor de World Fantasy Award. The Day the World Turned Upside Down, is het verhaal “De vis in de fles” die in deze bundel staat. Waarom het zo vertaald is? Je leest het in het boek.
Je weet hoe dit verhaal gaat
Met de nodige ongeduld sla ik Om nooit te vergeten open. Ik heb heel veel zin om deze schrijver te leren kennen. Tegelijk ben ik ook altijd ‘bang’ dat mijn verwachtingen te hoog zijn. Het eerste verhaal uit de bundel begint met een korte introductie over hoe het verhaal is ontstaan. Dit vergroot de voorpret eigenlijk alleen maar meer. Soms kan een voorwoord, of introductie wat stug zijn. Maar nu juist niet, het zorgt voor nog meer zin in het verhaal. Je weet hoe dit verhaal gaat is een echte klassieker, een urban legend oftewel een asfaltsprookje. Van die laatste term had ik nooit gehoord. Ik weet niet of ik mij als horrorliefhebber nu moet schamen, maar eigenlijk vind ik het tof dat ik nu alweer verrijkt ben door een voor mij nieuwe (mogelijk vergeten) term.
Asfaltsprookje
Je weet inderdaad hoe dit verhaal gaat, en toch ook weer niet. Vanaf de eerste regel zit ik in het verhaal. Ik ruik en proef ook de vermeende alcohol en maretak die de hoofdpersoon zich kan voorstellen bij de dansende en verleidelijke Tamara (klemtoon op de eerste lettergreep, in het Kroatisch). Uiteraard weet je hoe dit gaat, het meisje wijst de jongen af. Een jongen die te lang is blijven hangen en zijn lift naar huis kwijt is. En de jongen moet in het holst van de nacht alleen op weg om naar huis te gaan. Het speelt zich af in Kroatië en de afstand die hij moet afleggen in de specifieke omgeving, is precies genoeg om een beklemmend gevoel te krijgen. Zoals het een goede urban legend betaamd speelt Thomas goed met wat je weet, en gaat hier net iets overheen om het bizarre aan te tikken.
En net als je denkt dat het zich veilig ergens ver weg afspeelt, weet hij het dichtbij huis te halen. Na dit eerste verhaal van Om nooit te vergeten, krijg ik ook spontaan zin om te klappen.
De jongen die geen schaduw wierp
Met de urban legend smaak nog vol in mijn lijf en mond rol ik door naar het tweede verhaal in Om nooit te vergeten. Het is even schakelen want dit is een heel ander soort verhaal. Omdat ik Thomas nog moet leren kennen snap ik niet meteen welke kant het nou opgaat. En hoe ik de dingen met interpreteren. Maar al snel weet ik het, dit is een heel breekbaar verhaal wat ik in mijn handen heb. Smoel is een jongen die geen schaduw heeft. Nergens, op geen één mogelijke manier. Het is verder een gewone schooljongen, op de ontvoering door het Amerikaanse leger na.
En zoals de ongeschreven regel bij buitenbeentjes is, vinden zijn klasgenoten hem een freak en wordt hij gepest. En dan is daar Splinter, een jongen van glas. Wat volgt is een vriendschap, sterk en breekbaar. Kwetsbaar en hoopvol. Wat een prachtig verhaal, een verhaal wat me overpeinzend en verrijkt achterlaat na het laatste woord.
De vis in de fles
De vis in de fles, oftewel The day the world turned upside down. Dankzij de leuke introductie weet ik waarom de keuze voor die vertaling is gemaakt. En ook weet ik dat het een verhaal is over liefdesverdriet. Oja en dat de wereld opeens op zijn kop stond. Wat een prachtig verhaal, perfect op de lijn van het magisch-realistische. Het is een verhaal over verlies, verandering, loslaten en je weg vinden.
En over liefdesverdriet. De wanhoop, de pijn, de verstikking wat liefde kan geven als deze niet wederzijds is weet Thomas goed te vangen. Zo goed zelfs dat soms die pijn meer aanwezig is, ook al staat de aarde op zijn kop. Dit verhaal in Om nooit te vergeten weet me zo aangenaam te prikkelen en voeden en is zo’n verhaal wat een vast plekje vind in mijn gedachten. Het nestelt zich en springt soms als een vrije goudvis uit je gedachten omhoog om vervolgens weer weg te schieten.
Om nooit te vergeten verhalenbundel
Er staan 5 verhalen in de bundel Om nooit te vergeten, en de drie die ik bespreek zijn mijn favoriet. De andere twee zijn ook goed. De inktlezers van Doi Saket is niet mijn verhaal en toch lees ik het zonder moeite uit en ben ik aan het einde blij dat ik dit gedaan heb. Hertenhart en gembertimbaaltje (prachtige titel), is een modern sprookje zoals Thomas deze wil vertellen. Het is misschien wel zijn meest bizarre verhaal. Ik probeer het te grijpen dat verhaal en te begrijpen, maar het vloeit steeds als lam- en warmgeslagen slagroom door mijn vingers heen. Misschien is dat de bedoeling ook wel, het is niet storend. Misschien is het een verhaal om nog eens te lezen. Maar dat het wederom prikkelt, verrast en verrijkt is een ding wat zeker is. En dat is wat ik wil met de boeken die ik lees.
Ik wil verrast worden, emoties voelen ongeacht of deze gewenst zijn of niet. Een boek, een verhaal moet je raken. Je wereld verrijken. Kortom het moet iets doen bij mij. En dat deden al deze verhalen van Om nooit te vergeten. Nog schiet het beeld van de te lange dame in mijn hoofd als ik een tunnel zie, of denk ik aan Splinter en Smoel als ik de zon in de zee zie zakken. Als ik het speelgoed van mijn dochters opruim en de wereld even onderste boven zie, denk ik aan Fiep. Wat een groot aanpassingsvermogen kinderen toch hebben, en wat een toevoeging voor een verhaal dit kan zijn. En uiteraard schiet de gedachte door mijn hoofd hoe mijn plafond zou aanvoelen. En de weg naar een ooit oud liefdesverdriet sluit ik hermetisch weer af.
‘Het leven is geen Disney-versie.
Uit Hertenhart en gembertimbaaltjes
Het is…. grimmig’
Topje van de ijsberg
Om nooit te vergeten is pas het topje van de ijsberg natuurlijk. Al zijn korte verhalen vaak juist groots in hun impact. Een goede auteur laat zijn kracht zien met beide. Ik vind de verhalenbundels van King, Barker en Gaiman namelijk heel waardevol. Al staan ze meer bekend om de langere werken (Barker uitgezonderd met zijn Boeken van Bloed). Ik ben aangenaam verrast door de bevestiging van mijn verwachtingen die ik had van Thomas. De manier van verhalen vertellen zit in zijn bloed en ademt door alle regels en woorden heen. Ik ben blij dat ik een klein beetje Thomas Olde Heuvelt heb leren kennen, en ik kijk uit naar meer van deze auteur!
- Echo heb ik inmiddels ook gelezen: Echo, een ijskoud boek van Thomas Olde Heuvelt
- Hex
- Orakel
Boeken Thomas Olde Heuvelt
Ik ben gek op de boeken van Thomas Olde Heuvelt, dat kan ik inmiddels wel zeggen. Zijn schrijverspalet is ruimer dan horror en spanning. Ook zijn andere soort verhalen intrigeren mij. Omdat ik alles van deze Nederlandse auteur wil en ga lezen, heb ik een handig overzicht van alle boeken van hem op volgorde van uitkomst!
- De Onvoorziene (2002)
- PhantasAmnesia (2004)
- Leerling Tovenaar Vader & Zoon (2008)
- Harten Sara (2011)
- HEX (2013, 2016 herziene editie)
- Om nooit te vergeten (2017, verhalenbundel)
- The Ink Readers of Doi Saket – China (2018, verhalenbundel)
- Echo (2019)
- Dolores Dolly Poppedijn (2019 geïllustreerd door Iris Compiet, uitgave ter gelegenheid van de Spannende Boeken Weken 2019)
- Orakel (2021)
- November (2022)
Specificaties Om nooit te vergeten
Auteur: Thomas Olde Heuvelt | Uitgever: LS Amsterdam | Oktober 2017 | 144 pagina’s | 9789024578627 | Meer informatie vind je bij je lokale boekhandel of klik hier
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens gezondheid graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker klimaat kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
Ik ben een echte trotse boekennerd. De liefde voor verhalen was onderdeel van mijn opvoeding en deze passie geef ik nu weer door aan mijn twee dochters en kinderen op mijn werk. Lezen, voorlezen en boeken zijn een wereld waar ik graag in verdwaal. En tijdens mijn dwalingen zoek ik de woorden zodat ik het weer met jullie kan delen op StoerLeesVoer.
Laatste berichten van Selena (alles zien)
