Wees Lucie, een pure recht-in-mijn-ziel novelle van Astrid Boonstoppel
De band tussen een moeder en dochter is zo eigen als de twee personen zelf. Er zijn geen gemiddeldes of richtlijnen. Het is wat ontstaat tussen twee personen en dus altijd uniek. Een band die groeit door de jaren heen van opvoeding, zorgen en ervaringen. Ik heb zelf tot mijn elfde alleen met mijn moeder doorgebracht. De band die er dan ontstaat is zo hecht, uniek en eigen. Die kern valt niet te uit te leggen of te beschrijven. Althans dat was zo voordat ik Wees Lucie van Astrid Boonstoppel had gelezen. Wat een puur, rauw, aangrijpend en eerlijk verhaal. Een Shortie van uitgeverij Blossom Books. Maar een biggie qua impact wat mij betreft.
Wees Lucie
Lucie en haar moeder Hedwig woonden in bruisende grote steden, in piepkleine dorpjes en zo ongeveer alles daartussenin. En nu kan Lucie ook Cressville aan dat veel te lange rijtje toevoegen. Wie haar vader is, weet Lucie niet en dat kan haar ook weinig schelen. Ze heeft haar moeder en dat is genoeg.
Maar deze keer is alles anders. In Cressville ontmoet ze Jo, Fraser en Takeo, bij wie ze zich al gauw thuis voelt. Tegelijkertijd lijkt haar moeder iets voor Lucie achter te houden – en dat is niets voor haar. Wat is er met Hedwig aan de hand? En wat probeert ze te verbergen? Wees Lucie is het derde boek van Astrid Boonstoppel. Eerder schreef ze het impactvolle Dit is hoe het ging en De Academie.
We houden elkaar in evenwicht, jij en ik. Moeder en dochter. Wat jij mooi vindt,vind ik lelijk en andersom. Maar we lachen. Shit, wat lachten we veel samen.
Blz 25
Novelle
Het leuke aan uitgeverij Blossom Books is hun maatschappelijke betrokkenheid op diverse vlakken. Ze brengen boeken uit voor een (jong) volwassen publiek in diverse genres. Daarbij staat er vaak een persoonlijk begeleidend schrijven in het begin van Myrthe Spiteri, eigenaar & uitgeefdirecteur van Blossom Books. Ik ben het dan ook helemaal eens met haar woorden dat een kort verhaal vaak veel moeilijker is om te schrijven dan een lang verhaal. Wees Lucie is een verhaal dat eruit knalt op bladzijde 129.
Blossom Books heeft een reeks ‘Shortie’ genaamd. Korte verhalen en Wees Lucie is nummer 3. Carlie van Tongeren schreef de eerste met Het zusje van. Gevolgd door De tweede stem van Elin Meijnen.
Vergis je niet in een Shortie, deze staan tot nu toe namelijk bomvol impactvolle verhalen. Wees Lucie kwam zo keihard binnen dat het me tot tranen geroerd heeft. Het eerste boek dit jaar die dit bereikt heeft. Niet omdat het onverwacht was voor mij, wel omdat het zo ontzettend puur, eerlijk en mooi geschreven is. Kwetsbaar als een verdroogd herfstblad wat in duizend stukjes breekt als je het wilt vasthouden.
Puur
Astrid Boonstoppel heeft echt prachtig de band tussen moeder en dochter weten te vangen in deze novelle Wees Lucie. In de minimale ruimte die er is heeft ze deze maximaal weten te benutten op diverse manieren. Er is ruimte voor verhaal, voor karakters en emoties in het verleden en heden. Ook dit keer heb ik bewust geen synopsis en achtergrond gelezen. Ik wilde Boonstoppel haar verhaal blanco instappen. Niet wetende dat het aangename ritje in de auto met voorverwarmde stoelen en comforting muziek (onder andere David!) binnen no time zou veranderen in een kamikaze ritje.
Het verhaal van Wees Lucie is zo puur beschreven, zonder oordeel. Het is wat het is en het leven van Lucie en Hedwig is hun leven. Uiteraard rommelen er dingen, zoals altijd tussen een moeder en dochter. Een moeder is ook een mens en als je het zo alleen moet doen dan heb je niemand om op terug te vallen. Het begrip van Lucie herken ik heel erg. Waar anderen misschien al snel een oordeel klaar hebben, omdat het anders is dan “gangbaar”, zoveel oprecht begrip is er vanuit Lucie. Samen groei je op door vallen en opstaan, en dat maakt de band alleen maar sterker. En ook één ouder kan een stabiel thuis bieden. Want wat is thuis? Is dat een persoon, een plek? Een mooie vraag die uit het boek naar voren komt.
Welke nummers zou jij kiezen, als soundtrack van jouw film?
Blz 42
Blaadjes
Ik ben al gefascineerd door de cover en titel van Wees lucie. Ik weet inmiddels dat Boonstoppel speelt met woorden, titels en vormgeving. De blaadjes zijn prachtig verweven in het verhaal, beginnend bij de cover. We starten met de Edward Scissorhands achtige scenery van pastel huisjes en glad gemaaide gazonnetjes. Zonder blaadjes natuurlijk, want dat zou staan voor verwaarlozing. Daardoor zou jouw huisje kunnen opvallen en uit de toon en gratie raken. Nee blaadjes horen niet op het gladde gazon thuis van het plaatsje waar Lucie met haar moeder binnenrijden.
Tegelijk staan blaadjes voor de herfst, voor het veranderen van seizoenen. Het staat voor verandering. Ons leven wordt gekenmerkt door veranderingen. Klein, soms groot. Soms levensbepalend, en soms kabbelend. Toch staat het vallen niet voor een definitief einde, het betekent alleen dat het even tijd is voor iets anders. Daarna komen er vanzelf weer blaadjes en start er een nieuw seizoen.
En dan is er nog het kunstwerk: de mobile van Alexander Calder met rode leliebladeren, die los in het ronde trappengat van het Guggenheim lijken te zweven. Lucie vindt dit een prachtig kunstwerk, haar moeder snapt het niet. Die is weer helemaal weg van een zelfportret van Frida Kahlo met een aapje. Ondanks de verschillen is het een mooie herinnering van Lucie en haar moeder.
Prachtig hoe Boonstoppel deze gelaagdheid door haar verhaal van Wees lucie heen heeft verweven.
Wees Lucie, wees sterk
Er is nog zoveel wat ik kan benoemen van deze Shortie. Het opgroeien met een moeder die altijd onderweg wil zijn, de wereld wil ontdekken. Het feit dat dit impactvol is voor een kind, maar dat dit niet altijd op een negatieve manier hoeft te zijn. Dat een thuis ook een thuis kan zijn buiten de maatschappelijk geaccepteerde wegen. Dit kan met één ouder zijn, niet per se op een vaste plek en dat het ook goed is. Dat de liefde van een ouder zo belangrijk is, weet Boonstoppel op een pure en niet veroordelende manier prachtig te vangen in Wees Lucie.
Maar ook vriendschap, jezelf zijn, opgroeien, je plekje vinden, afscheid nemen, coming of age en aanpassen zijn allemaal mooie onderwerpen. Er staat zelfs een vragenlijst achterin waarmee je nog wat dieper in de thema’s van dit boek kan duiken met anderen. Of jezelf. Zoals ik al benoemde weet ik inmiddels dat Boonstoppel met al het mogelijke speelt in haar verhaal zo ook met titels, en opeens voelde ik “de bui” al hangen. Prachtig gedaan. Ook het einde. Voor mij is Wees Lucie van begin tot einde een puur, rauw, mooi, lief en impactvol kunstwerkje. Het is een prachtig verhaal wat ontzettend rijk is op diverse manieren. En ja het zijn “maar” echt 129 bladzijdes..
- Lees ook shortie: Het penthouse
Specificaties Wees Lucie
Auteur: Astrid Boonstoppel | Uitgever: Blossom Books | Oktober 2022 | 129 pagina’s | 9789463494007 | Meer informatie bij je lokale boekhandel of klik hier
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens gezondheid graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker klimaat kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
Ik ben een echte trotse boekennerd. De liefde voor verhalen was onderdeel van mijn opvoeding en deze passie geef ik nu weer door aan mijn twee dochters en kinderen op mijn werk. Lezen, voorlezen en boeken zijn een wereld waar ik graag in verdwaal. En tijdens mijn dwalingen zoek ik de woorden zodat ik het weer met jullie kan delen op StoerLeesVoer.
Laatste berichten van Selena (alles zien)
