Gedialogeerd: een boek over het normale van eenzaamheid
Schrijfster Irene Campfens verkent in haar boek Gedialogeerd het thema eenzaamheid. Dat doet zij vanuit haar eigen ervaringen, maar ze betrekt er ook andere mensen in, en de meer maatschappelijke discussie. Eenzaamheid is ‘hot’, op allerlei manieren komt dit thema in de media. En de vraag is of dit nu helpend is of niet. Heeft een eenzaam iemand eigenlijk wel hulp nodig, en waar gaat het dan om?
Het verkennen van eenzaamheid in Gedialogeerd
Wat ik opvallend vind aan het boek Gedialogeerd is dat er zoveel invalshoeken en vormen van eenzaamheid zijn. Campfens gaat niet perse op zoek naar de oplossing, maar onderzoekt meer wat eenzaamheid nu echt betekent. Als uitnodiging om dit ook bij jezelf eens te bekijken: wat betekent eenzaamheid voor jou? Voel je je weleens eenzaam, wanneer is dat? Ben je dan alleen, of juist in een groep mensen. Thuis, op werk, in de nacht?
Gedialogeerd zit vol voorbeelden en perspectieven op eenzaamheid. Een belangrijke daarin gaat over het problematisch maken van eenzaamheid: het is een soort stempel van zieligheid die we op eenzaamheid drukken. Als iets wat opgelost moet worden. En waarvoor ook daadwerkelijk landelijke programma’s (in de zorg) worden ingezet. De schrijfster vraagt zich af of eenzaamheid niet wat gewoner benaderd kan worden, als iets wat iedereen weleens tegenkomt. En waarvoor je hulp kan zoeken of bedenken wanneer je er veel last van hebt. Maar wat er ook gewoon even kan zijn.
De kracht van het eenzaamheids-verhaal
Het advies in Gedialogeerd is om eenzaamheid neutraler te maken. Niet teveel verzetten, maar te kijken waar de eenzaamheid voor staat: kun je het verklaren, wil het iets tegen je zeggen? En hoe helpend het kan zijn om jouw eigen verhaal en ervaring te delen, om het niet te verstoppen maar de eenzaamheid in het licht te zetten en te verdragen. Dat bekent dus ook dat er een ander eenzaamheidsverhaal ontstaat. Niet een verhaal van zieligheid, maar van aankijken van wat er is, misschien wat nieuwsgierigheid of onderzoekend. En door het delen kan er verbinding ontstaan, herkenning op dit onderwerp. Niet bedoeld als een quickfix, maar dat heeft natuurlijk wel een positieve invloed op het eenzame gevoel. Delen kan trouwens ook professioneel met een coach, of door er over te schrijven (een dagboek bijhouden bijvoorbeeld).
Boek vol inzichten
Ik vond het interessant om Gedialogeerd te lezen, al vond ik het ook best heftig om over al die eenzaamheid te lezen. Ik heb voor mijn werk eens gesproken met een bekend persoon en zij vertelde dat ze was benaderd om als ambassadeur tegen eenzaamheid aan de slag te gaan. En dat ze dat geweigerd had, op dezelfde redenering als in dit boek. Ik denk dat er op sommige terreinen zeker iets te doen is qua eenzaamheid, omdat daar de sociale constructies soms tekort schieten (voor sommige bewoners in een bejaardenhuis). Maar een stempel en een ‘one size fits all’ beleid, daar geloof ik ook niet zo in. Eenzaamheid is denk ik iets wat herkenbaar is voor iedereen, en tegelijk ook echt persoonlijk. Dit boek geeft daar mooie inzichten in. En ook de gedichtjes tussendoor vind ik prachtig.
Auteur: Irene Campfens | Uitgever: Taste of life boeken | April 2021 | 9789492744210 | 252 pagina’s | Meer informatie bij je lokale boekhandel of vind je hier
Ik ben Anouk (40) en samen met mijn zoon Mels van 11 jaar lezen we graag wat af. Althans, ik lees alles wat los en vast zit. Papier en e-reader. Mijn zoon leest alles wat niet saai is. Naast schrijven en boeken verslinden, wandel ik ook graag. En soms met iets meer tempo, dan hardloop ik lekker door Zwolle.
Laatste berichten van Anouk (alles zien)
- Afslag 23, een mooie roman met zwarte humor - 23/11/2023
- Et Heanige Preenske – De Kleine Prins in een Twentse variant - 06/10/2023
- Wat wil je echt? Op weg naar een baan die echt bij je past - 11/08/2023
