Mijn poemajaren – een prachtige ode aan de jungle
In mijn brievenbus ligt een prachtig vormgegeven boek van Laura Coleman: Mijn poemajaren, een ode aan de jungle en de helende kracht van vriendschap tussen mens en dier. Ik dacht dat dit een roman zou zijn, een fictieboek over de jungle en de fantasiewereld waarin een mens bevriend raakt met een poema. Ik had net De ontdekkingsreiziger gelezen en ik had veel zin om nog meer te lezen over de jungle. Niets was minder waar! Het blijkt non-fictie, een memoir. Laura is echt bevriend geraakt met Wayra, een poema. Ik kon niet stoppen met lezen, wat een prachtig boek!
Mijn poemajaren
Laura is begin twintig als ze haar doelloze leven achterlaat om te gaan backpacken in Bolivia. Ze hoopt na drie maanden vol inspiratie huiswaarts te kunnen keren, maar de reis blijkt een desillusie. Op het moment dat ze haar vlucht naar huis wil boeken, valt haar oog op een verbleekte folder van een dierenopvang in de jungle. In een laatste poging toch nog iets van haar reis te maken, verandert ze haar plan.
Ze komt terecht in een armetierig opvangcentrum, waar ze de zorg krijgt over een schitterende, maar getraumatiseerde, poema, Wayra. Onervaren en doodsbenauwd begint ze aan dit avontuur. Het centrum wordt haar nieuwe thuis en in Wayra vindt ze een vriend voor het leven. Door haar leert Laura over liefde en vertrouwen.
Tegen de achtergrond van ontbossing, stroperij en dierenhandel is Mijn poemajaren een ode aan de jungle en de helende kracht van vriendschap tussen mens en dier.
Een onvergetelijk ode aan de jungle
Er zijn boeken die je altijd zal blijven herinneren. Ik verwacht dat Mijn poemajaren één van deze boeken zal zijn. Ik heb er al zoveel over verteld aan mijn gezin, mijn familie en alle anderen die het willen horen. Er zitten veel lagen in het boek, die stuk voor stuk mijn interesse hebben. Van wereldproblematiek tot persoonlijke ontwikkeling. Laura Coleman beschrijft haar ervaringen in Bolivia erg beeldend. Het is alsof we er echt bij zijn, op dat moment. Ze beschrijft geuren, kleuren en andere sensaties zo precies, dat het niet moeilijk is om de dierenopvang echt voor je te zien. Dat er foto’s bij zitten van haar ervaringen, is zeker van toegevoegde waarde. Het bevestigde het beeld dat ik al kreeg tijdens het lezen.
“Ik kijk omhoog naar de hemelsblauwe lucht. Het is alsof ik op mijn kop sta, in een zee die beneden en niet boven me hoort te zijn, waarin de wolkjes voorbijdrijven als witte bootjes. Ik zit helemaal ondersteboven. Ergens krijst een papegaai. Het gaat helemaal tegen elk instinct in om zo dicht op de grond bij Wayra te gaan zitten, zo dichtbij dat ik mijn hand kan uitsteken en haar kan aanraken. Haar tanden zijn een halve vinger lang, dat weet ik omdat ze ze eerder eens dreigend naar me heeft ontbloot. Ik zou het niet doen, ik moet het niet doen, maar omdat Jane er is… Ik weet dat Jane Wayra vertrouwt, en ik begin – op een vreemde manier – Jane te vertrouwen.” (blz 77)
Ontwikkeling van Laura en poema Wayra
Naast de gedetailleerde omschrijvingen is er in Mijn poemajaren een mooie parallel te zien in de ontwikkeling van Laura en de ontwikkeling van Wayra. Dit wordt omschreven als het pellen van uien. Bij zowel de ‘katten’ als de vrijwilligers wordt er laag voor laag een ui afgepeld, totdat je bij je echte ‘ik’ komt. Deze metafoor komt meerdere keren terug in het boek, als we de persoonlijke ontwikkeling van Laura en andere vrijwilligers mogen volgen.
“Je doet zo je best om er één laag van angst af te pellen, maar dan zie je dat er een andere laag onder zit, en dan nog een waarvan je absoluut niet wist dat die daaronder verborgen lag. En omdat we allemaal eigenlijk niet verschillen van de dieren hier, omdat we allemaal ieder op onze eigen manier verwond en beschadigd zijn, lijken wij zelf ook op uien.” (blz 82)
Ontbossing in de jungle
Naast dat Laura Coleman in Mijn poemajaren haar ontmoeting met Wayra beschrijft, lezen we ook dat ze steeds meer gaat geven om de jungle. Eerst nog minimaal, waarbij Laura vertelt hoeveel vrachtwagens met omgekapte bomen voorbijkomen. Maar gedurende haar tijd in Bolivia ontwikkelt ze steeds meer de activist in zichzelf. Haar ervaring is tekenend voor de situatie in het Amazonegebied. Ze wil dit ook integreren in de rest van haar leven. Geïnspireerd door het werk van de organisatie waar ze vrijwilliger is richt ze ONCA op. Deze instelling biedt ondersteuning aan mensen die hun creativiteit inzetten voor maatschappelijke en milieu gerelateerde kwesties.
Foto’s
Toen ik het boek Mijn poemajaren uit de envelop van uitgeverij Ambo Anthos haalde, zag ik dat de middelste pagina’s anders van kleur waren. Nieuwsgierig als ik ben bladerde ik meteen naar het midden. Ik zag direct geweldige foto’s. Van Wayra, Jaguarupi, Sama en andere katten. Daarnaast geven de foto’s ook een inkijkje in de omgeving van de dierenopvang. De prachtige dieren, de intense band tussen Laura en Wayra en de mooie tekeningen van Laura heb ik heel vaak bekeken. Het verhaal is heel beeldend geschreven, toch heb ik ook genoten van deze welkome aanvulling.
Pachamama
In het Amazonegebied is Pachamama belangrijk voor de bevolking. Pachamama staat voor Moeder Aarde. Het is bijzonder dat ik het lied ‘Pachamama’, gezongen door Beautiful Chorus tijdens het lezen van Mijn poemajaren veel in mijn hoofd heb. Als ik het woord Pachamama tegenkom in het boek klopt voor mij het plaatje helemaal.
Specificaties Mijn poemajaren
Auteur: Laura Coleman | Illustrator: Micaela Alcaino | Vertaald door: Bep Fontijn | Uitgever: Ambo Anthos | juli 2022 | 9789026360138 | | 328 pagina’s | Meer informatie vind je hier of bij je lokale boekhandel
Welk woord of thema spreekt jou aan in een boek? Klik op een woord en ga naar boeken toe in dit thema!
avontuur boekenserie culturen dieren diversiteit emoties familie fantasie fantasy filosofie geheimen geschiedenis gevoelens gezondheid graphic novel grappig het leven humor jezelf zijn klassieker klimaat kunst liefde maatschappij magie mentale gezondheid mindful mysterie natuur oorlog opgroeien politie prentenboek roman school seizoenen spannend sprookjes sterke vrouw thriller verhalenbundel vriendschap weetjesboek wereld zoekboek
Mijn naam is Linda en alles in mijn leven is verbonden met kinderboeken. Ik ben getrouwd met een hogeschooldocent taal en ben moeder van 3 kinderen in de basisschoolleeftijd. Ik werk als directeur op een basisschool en daar mag ik elke ochtend een half uur lezen om, samen met de kinderen, mijn team en onze schoolhond, de dag fijn te beginnen. Ik praat graag over boeken en ik neem jullie graag mee in mijn leesbelevenissen!
Laatste berichten van Linda (alles zien)
- Mijn acht oma’s – een geborduurd prentenboek - 06/04/2024
- Oneindig ver – een filosofisch poëtisch boek - 03/04/2024
- De sterrenwalvis – een boek vol droomdichtverhaaltjes - 30/03/2024
