Het volgend jaar gezin. Van ICSI/IVF naar adoptie

Om de droom van Leander en zijn vrouw Karen in vervulling te laten gaan, waren 10 jaar, 17 IVF-pogingen en een lange adoptieprocedure nodig. In ‘Het volgend jaar gezin’ gaat Leander Verdievel geen taboe uit de weg. Hij schrijft heel open over het onvruchtbare hindernissenparcours dat ze samen hebben afgelegd. Van vele uren in volle wachtkamers via absurdistische adoptiecursussen tot de intense vreugde als ze hun kinderen voor het eerst ontmoeten.

het volgend jaar gezin

Leander vóór ‘Het volgend jaar gezin’

Schrijver-scenarist Leander Verdievel werd bekend met de succesvolle televisieserie Gevoel voor tumor. Dit is een Belgische tragikomische serie uit 2018 op de Vlaamse televisiezender Eén. Op zijn 23e werd er kanker bij Leander geconstateerd. In zijn neus zat een non-hodgin-lymfoom.

De gevolgen van dien

In Het volgend jaar gezin vertelt Leander openhartig over iets waar hij destijds in het echte leven niet over sprak. Namelijk dat hij er op zijn vierentwintigste achter kwam dat hij een erectieprobleem had. Hij schaamde zich ervoor en kon het eigenlijk niet opbrengen om ermee naar de dokter te gaan. Dapper genoeg ging hij toch en omschrijft hij op een grappige manier het kamertje waarin hij een potje moet vullen met zijn sperma. Door de bestralingen op de tumor in zijn neus, was zijn hypofyse – een klein, maar belangrijk, orgaantje in je hersenen – zodanig beschadigd, dat het zijn hormonen niet meer regelde en controleerde. Leander bleek hierdoor onvruchtbaar te zijn geworden. Gelukkig had hij vóór de bestralingen nog zaadjes in laten vriezen.

Leesbaarheid en humor in Het volgend jaar gezin

Door de vele bijvoeglijke naamwoorden die Leander in Het volgend jaar gezin gebruikt, is het net of je zelf ook in die wachtkamer en/of bij de dokter zit. De zinnen die hij gebruikt zijn best lang, soms een hele alinea. Dat leest niet altijd even makkelijk (dat merkte ik als ik moe was bijvoorbeeld). Maar de tekst is levendig en staat vol humor en dat maakt alles meer dan goed.

Ik moest erg lachen om zelf bedachte woorden en hoe hij ze omschreef. Bijvoorbeeld toen Karen de rietjes met zijn laatste spermacellen (zelf!) moest transporteren naar een andere privé kliniek voor de 5e poging ICSI (IVF). Zijn besef dat het uniek is dat zijn vriendin met zijn laatste vruchtbare zaadcellen op de snelweg reed noemde hij: ‘fertiliteitssurrealisme’. En bij een stukje over zichzelf moed in pompen en hoop krijgen door een Wall of Fame aan geboortekaartjes bij de entree van de nieuwe kliniek: de ‘schaamstreekschaamte’ waren ze voorbij.

Nederlandse ondertiteling

Leander en Karen het verhaal over IVF en adoptie

Na ongeveer 60 bladzijdes, werd Leander voorgesteld aan zijn schoonfamilie. Op dat moment dacht ik: dit zou ik wel eens willen zien. Dus als er ooit een film uitkomt van Het volgend jaar gezin, dan ga ik daar zeker naartoe. Maar dan wél met Nederlandse ondertiteling, hahaha. (Grapje.) Er kwamen namelijk een paar woorden terugkomend voor bij die ik toch echt even moest googlen! Wat zijn nonkels? Een nonkel wordt in België vaak gebruikt in de betekenis ‘broer of zwager van iemands vader of moeder’ (oom). En ook van kuisen had ik nog nooit gehoord. Dit blijkt in de spreektaal in België een synoniem van schoonmaken te zijn.

Het ICSI/IVF traject

Maar voor de rest zat Het volgend jaar gezin vol met herkenbare stukken. In ieder geval voor lezers die in een ICSI/IVF traject komen te zitten dan. Het niet kunnen/willen praten erover, door onder andere de top 3 van goedbedoelde reacties. Daarvan stond op 3 bij Leander en Karen: “Ik ken iemand die direct zwanger werd toen ze stopten met IVF.” Op nummer 2: “Je moet er niet teveel aan denken.” (Terwijl je dagelijks op de tijd moet letten om je hormonen in te nemen.) En op de eerste plaats: “Ontspan u.”

Karen heeft in 5 jaar tijd 17 pogingen IVF ondergaan. De eerste poging was meteen raak, maar buitenbaarmoederlijk. Dus “Ontspan u” is niet erg gepast om iemand mee aan te moedigen. Ook financieel gezien niet. Ik vroeg me al af waarom Leander in Het volgend jaar gezin ineens over auto’s (oldtimers) begon. Leuk, maar waarom? Nou, het bedrag van zijn droomoldtimer, een Alfa uit 1972, is namelijk hetzelfde als de 11 pogingen die niet vergoed werden: 27.500 euro.

Ik moest lachen om zijn wachtkamer definities, leefde mee met de dood van Karens moeder (tevens haar beste vriendin) en begreep de pijn en jaloezie bij de tegenvallers in hun IVF-traject. En de bewondering die Leander in Het volgend jaar gezin uitsprak over zijn vrouw Karen, maakten mij zelfs trots op mezelf voelen door de woorden waarmee hij dat mooi omschreef. Maar het lukte helaas niet om zwanger te worden. Het ging mis bij de innestelling en daarin tast de wetenschap in het duister.

het volgend jaar gezin

En nu?

Halverwege het boek wil het stel niet meer naar babyborrels en gelukkige mensen met kinderen. Leander staat op een gegeven moment bijna te huilen bij de bakker tijdens een confrontatiemomentje in Het volgend jaar gezin. Leander en Karen besluiten een ander zwaar traject in te gaan. Ze willen gaan voor adoptie. Ondanks de nodige twijfels, die Leander weer met een flink gevoel voor humor weet te omschrijven. Zoals wanneer hij gaat googlen naar adoptie en als eerste de hits “Kind, wat heb ik je aangedaan?” en “Behandeling hechtingsproblemen verweesd kind” ziet, vervolgens zijn scherm dichtklapt en een tijdje roerloos blijft zitten. Dat is natuurlijk helemaal niet leuk, maar hoe hij het omschreef, moest ik er wel hardop om lachen.

Confrontaties en wachtlijsten

De rare-reacties-van-de-omgeving-top-5 beschreef hij ook weer met een vleugje humor. Op 5. Zou je daar niet nog eens over nadenken? 4. Hoe oud zijn ze? 3. Wat kost dat nu eigenlijk? 2. Moet je eigenlijk zwartjes pakken? 1. Mag je ze zelf uitkiezen? Wederom geldt dat mensen het niet slecht bedoelen, maar vaak onhandig zijn over materie die ze niet kennen.

Deelnemers aan een traject voor adoptie worden geconfronteerd met horrorverhalen. En Leander over de eerste infobijeenkomst met eisen en cijfers: “Je bent er van overtuigd dat het een doelbewuste tactiek is om mensen te laten schrikken.” Maar dan volgt de echte orkaan: het voorbereidingsprogramma (na een wachtlijst van 7 maanden)… Ze zitten eerste rang wanneer er foto’s voorbij komen met mijten, schimmels, spruw, schurft etc. Ondanks alles waren ze blij met het zogenaamde ‘geschiktheidsvonnis’ na de cursus. Blijken ze met dit gouden ticket op een wachtlijst voor de wachtlijst te komen te staan!

Van Oeganda naar Zuid-Afrika…

Sneller dan gedacht werden ze gebeld over een adoptie met een ‘proefkanaal’, een nieuw land voor het bureau, Oeganda. Onder voorbehoud werden ze ouders van 2 jongens, 2,5 en 5 jaar. Na veel formaliteiten en voorbereiding met als laatste een fotoalbum ter voorbereiding voor de kinderen, was het zover… Het volgend jaar gezin hoefde niet meer nóg een jaar te wachten. Alles (waaronder dus ook de kinderkamers) en iedereen was er klaar voor. Maar helaas… na 3 maanden kregen ze het nieuws dat de adoptie niet doorging.

Ze besloten van adoptieland te veranderen. Van Oeganda naar Zuid-Afrika en kwamen op nieuwe pré-wachtlijst na het weer wachten op toestemming om over te stappen. En weer een volgend jaar volgde voor Het volgend jaar gezin. Tot het verlossende telefoontje kwam. En binnen 3 weken konden papa en mama hun dochter van 4 en zoon van 5 ophalen, en nu echt! Elke papa die nu wordt uitgesproken, blijf Leander een eer, zelfs een privilege vinden. En dat is hem dan ook van harte gegund! Oh, wat was ik blij voor het stel zeg!

Wat vond ik van Het volgend jaar gezin?

Jammer dat het boek uit is, want ik las het graag. Maar vooral fijn dat het een goed einde heeft. En ik hoop voor Leander en Karen dat er, ook vanwege Gevoel voor tumor in de voorgeschiedenis, géén nieuw boek nódig is! 😉 Het volgend jaar gezin zou ik vooral aanraden aan de mensen die aan een collega/buur/vriend vragen wanneer ze aan een (tweede) kind begint. Misschien beseft men dan dat ‘een kind nemen’ niet voor iedereen vanzelfsprekend is.

Specificaties ‘Het volgend jaar gezin’

Auteur: Leander Verdievel | Uitgever: Lannoo | Nederlands | 9789401469531 | mei 2020 | 256 pagina’s | Meer informatie vind je hier

footer5

Delicia
Delen is enorm lief

Ik ben Delicia en van 2018 - 2021 zat ik met veel plezier in het blogteam van StoerLeesVoer en MamaScrapelle. Ik schreef hier niet alleen graag reviews van peuterboeken, maar ik vond het ook erg leuk om mijn visie en ervaringen te delen over gezondheid, interieur en (actieve) uitstapjes.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Bericht reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.